Bouwen met groen

De overheid dwingt ons met subsidies en fiscale voordelen om groener te leven. Rij een groene auto, vervang gloeilampen door ledlampen, investeer in groene daken, bouw CO2-neutrale gebouwen. De vraag of dit werkelijk zin heeft kan niet zomaar positief beantwoord worden. Elk initiatief dat riekt naar het groene denken is eigenlijk te vangen onder een bewust economisch keuze. Denk maar niet dat A-label leasebakken aanslaan omdat we duurzaam willen zijn, maar vooral vanwege de verdomd lage maandlasten. De lelijke Prius vooraan in de rij. Groen zijn moet van binnenuit groeien, en niet het gevolg zijn van een vollere knip aan het eind van de maand. Dat is niet echt duurzaam…

Het is waar; raden van bestuur, management teams en zelfs projectmanagers committeren zich aan duurzaam groen, maar een goedkope in plaats van groene uitvoeringsmethode is toch wel prettig, zeker als er werk binnengehaald moet worden. Uiteindelijk scoren de opdrachtgevers toch weinig punten in de peilingen, als daardoor de budgetten weer overschreden worden en het volk niet zo erg bezig is met de maatschappelijk verantwoorde werkwijze bij de verbreding A12.

Opdrachtgever ProRail heeft gepoogd groengevlekte aannemers voor te trekken met een financiële gunconstructie. Zij schrijft met de CO2-ladder ‘duurzame’ bedrijfsvoering voor aan haar spooraannemers en gunt daarmee een voordeel van maximaal 10% in de aanbestedingsprocedure. De grote spooraannemers lijken de benodigde voorwaarden binnen een jaar uit de grond te kunnen stampen. De Duitse collega’s, die het toch al lastig lijken te hebben tussen de Neerlandsche grootmachten, worden benadeeld door een lagere kans op gunning, en extra door de verplichting te investeren in CO2-administratie. Vergroeningsinitiatief of concurrentievervalsing?

Bron: Cobouw 15-06-2010