Bouwen met groen

“Willen we wel leren van onze bouwfouten?”

18 december 2011 4. OUT OF THE BOX

Voor 50 cent krijg je niet dezelfde kwaliteit brood als voor 1,50. Mijn moeder leerde het me al, toen ik amper 6 jaar oud was. Weliswaar praatte zij destijds nog in guldens, maar de gedachte gaat nog steeds op. Toch denkt men daar in de bouwwereld heel anders over. Daar probeert de opdrachtgever ons nog altijd te doen geloven, dat een bouwer voor een ‘uitgeknepen bedrag’ dezelfde hoogwaardige kwaliteit kan leveren. En dat hij ondanks constante bezuinigingen op de inkoop een perfect eindproduct kan afleveren.

Met de gedachten aan de uitspraak van mijn moeder is het bedroevend te zien, dat wanneer het gaat om grote investeringen die met het bouwen gemoeid zijn, men alleen maar bezig is elkaar het vel over de oren te stropen.

Brochures en verkooppresentaties zijn doorspekt met kreten als ‘hoogwaardige kwaliteit’ en innovaties. Maar in de uitvoering hebben we nog steeds te maken met een gemiddelde van boven de 25 opleverpunten, om van al die ‘constructieve dwalingen’ die achteraf nog boven water komen, maar niet te spreken.

Oké, uiterlijk ziet het er allemaal fantastisch uit wat we bouwen. En we beschikken absoluut over de kennis en de kwaliteiten om nagenoeg foutloos te bouwen. Maar de jacht op de laagste inkoopprijs maakt dat we regelmatig een product afleveren dat van laag niveau lijkt te zijn en zullen we het spook dat bouwfout heet, niet kunnen uitbannen.

Want als ik bij onderaannemers kom en luister naar hun klaagzang over de prijzenaanpak van aannemers en het spel van wringen en knijpen, dan denk ik: mijn  moeder heeft nog steeds gelijk. Iemand kan voor een bedrag dat vaak vele tienduizenden euro’s lager ligt dan bij zijn eerste bod, niet dezelfde kwaliteit bieden.

Dat opgeteld bij zaken als de steeds verder opgedreven bouwsnelheid, het verdwijnen van de hoofdconstructeur, waardoor het constructieve ontwerp volledig word opgesplitst en niemand het totaal bewaakt, dan is het voor mij allang duidelijk dat het einde van de bouwfouten nog lang niet in zicht is. En bij het horen van die eindeloze reeks van onderzoeken die op elk drama volgen denk ik weer: ís onderzoeken alleen maar om onszelf schoon te pleitten om niet de ‘Zwarte Piet’ (lees: de rekening) te krijgen toegespeeld, of willen we er ook nog iets van leren?”